Vandaag viel de tweede kerstkaart op de mat van een blogger.
Beide kaarten met lieve woorden en dat het opvalt dat ik al een tijd geen blog heb geschreven.
En dat klopt helemaal.
Helaas zit er nog steeds geen verbetering in en dat maakt dat ik gewoon geen moed, puf, zin heb om daar een bericht over te plaatsen. Voelt dan zo negatief voor mij en ik kijk liever naar de leuke (kleine)dingen die ook nog in het leven zijn.
Inmiddels is het 21 maanden geleden dat ik covid opliep.
Mijn lichaam is nog steeds uitgeput, ik heb veel pijn, dagelijks koorts, mijn hoofd wil niet meewerken en de kleinste dingen zorgen ervoor dat ik weer behoorlijk ziek word.
Ik heb hulp van een ergotherapeut en leef volgens een strakke planning. Ik kan op een dag 10 punten verdelen en verder is het rust. Een loopje van 800 meter kost me 2 punten, een telefoongesprek/bezoekje van een half uur kost me 3 punten, de vaatwasser uitruimen kost 1 punt. Mijn punten zijn dus zo op....
Het is de bedoeling dat ik dit ga uitbouwen qua punten/activiteiten, alleen moet ik dan wel minder klachten hebben en geen koorts meer.
We hebben een traplift laten plaatsen, omdat ik met een trap oplopen de mount everest opklom. Ik moest dan eerst op bed uitrusten voor ik bijv.mijn tanden kon poetsen.
Ik vind de traplift erg confronterend en een 'verminking'van het huis. Maar ik hoop dat het gaat meewerken aan verbetering.
Wat de toekomst gaat brengen weet ik niet.
Ik leef bij de dag soms met een lach en soms met een traan.
Ik wens jullie allen hele goede kerstdagen
en de
Allerbeste wensen voor het nieuwe jaar
Blijf gezond!
Liefs,
Joanne